سؤال: محضر استاد محترم جناب آقای طاهرزاده:
http://lobolmizan.ir/

پس از سلام: با توجه به این‌که جنابعالی در رابطه با فرهنگ مهدویت آثار دقیقی ارائه فرموده‌اید و می‌توان گفت کتاب‌های «مبانی معرفتی مهدویت» و «جایگاه و مقام واسطه فیض»شما از جمله کتب دقیقی در این رابطه است، بفرمایید مبنای علمی و روایی موضوعاتی که جناب آقای احمدی‌نژاد در رابطه با حضرت مهدی«عجل‌الله‌تعالی‌فرجه» مطرح می‌کنند، چگونه است و چه اشکالاتی می‌توان به آن وارد کرد؟
جواب: علیک‌السلام؛ حقیقتاً هراندازه بنده در سخنان جناب آقای دکتراحمدی‌نژاد دقت کردم، نه‌تنها چیزی خلاف مبانی اعتقاد به مهدویت ندیدم، بلکه از دقت و ظرافت‌بینی ایشان در این امر خدا را شاکر شدم که چگونه مسؤل اجرایی کشور این‌چنین دقیق متوجه حضور و مدیریت فعال معنویِ وجود مقدس حضرت صاحب‌الامر«عجل‌الله‌تعالی‌فرجه» شده‌اند و می‌فهمند در عینی که نباید از مسئولیت شانه خالی کنند، نقش امام در زمان غیبت یعنی چه.
آنچه موجب تأسف است منحرف‌کردن سخن ایشان به مسیری است که بتوانند به آن سخن و آن اعتقاد حمله کنند و آن را زیر سؤال برند. آری هرکس در کنار جا نماز خود جانمازی برای حضرت صاحب‌الامر«عجل‌الله‌تعالی‌فرجه» پهن کند و یا به امام جماعت نامرئی به بهانة آن‌که امام جماعت حضرت صاحب‌الامر«عجل‌الله‌تعالی‌فرجه» هستند، اقتدا کند، به‌کلی از موضوع فرهنگ مهدویت فاصله گرفته است. ولی نوع سخنان جناب آقای احمدی‌نژاد آنچنان عالمانه است که مسلم از آن فکر هرگز چنین اعمالی صادر نمی‌شود و معلوم است جریان فکریِ دیگری این‌ حرف‌ها را ساخته که اولاً: حدّ برداشت او از مهدویت همین اندازه است و حضور مقدس حضرت را در همین حدّ می‌داند. ثانیا: با این حرف‌ها و تکرار آن‌ها در جامعه آنچنان موضوع را منفی جلوه می‌دهد که برای مدت‌ها هرکس خواست فرهنگ مهدویت را مطرح کند متهم به آن حرکات شود، و ذهن و روان جامعه از این اندیشة بزرگ که عامل منطقیِ امیدواری به آینده است منصرف شود.
دقت در شایعات نشان می‌دهد افرادی که در کنار سخنان آقای دکتراحمدی‌نژاد آن شایعات را می‌سازند پروژه‌ای را دنبال می‌کنند تا اولاً: شخصیت علمی و عمیق آقای احمدی‌نژاد ظاهر نگردد و ایشان به عنوان یک مسلمان سطحی و سنتی مطرح شود. ثانیاً: از آن مهم‌تر به اندیشة مهدویت که بزرگ‌ترین راه‌کار برای گذار از وضع« موجود» به وضع «موعود» است زیر سؤال برود. زیرا فرهنگ غرب اصرار دارد تا این موضوع را القاء کند که تاریخ سیری داشته که به فرهنگ غرب ختم شده و آن فرهنگ نهایت تاریخ است.[1] و لذا نسبت به طرح موضوع مهدویت سخت حساس است. و از طرفی اگر شیعه از چنین سرمایة بزرگی غفلت کند تمام شور و حیات خود را نسبت به آینده از دست می‌دهد و عملاً ظلمات آخرالزمانیِ فرهنگ مدرنیته را می‌پذیرد و افق تحقق تمدن اسلامی که در آن تمدن زمین با اتصال به آسمان معنویت به تعادل می‌رسد، تیره و تار گردد.
بنده معتقدم حال که فرصتی از طرف آقای رئیس جمهور ایجاد شده تا ما بتوانیم ساختار تمدن آیندة خود را درست طرح کنیم، اندیشمندان کشور فرصت را از دست ندهند و از این توجه عمومی نهایت استفاده را بکنند و اگر در چنین شرایطی سکوت نمایند دشمن ما به بهانة کوبیدن جناب آقای رئیس جمهور اصل اندیشة مهدویت را زیر سؤال خواهد برد و لذا نمی‌توان موضوع را دعوی سیاسی تلقی کرد و ناظر قضیه بود، بلکه باید خارج از هر خط و سلیقه‌ای در شرایط پیش‌آمده به صحنه آمد و جهت تاریخی خود را هرچه بیشتر رونق بخشید و چشم نسلی را که می‌رود تا در ظلمات دوران هضم شود، به تاریخ نورانیِ آیندة جهان انداخت و امید رفته را به او برگرداند و قدمی مهم به سوی حیات معنوی و حضوری خود در تاریخ به جلو گذاشت.

نوشته شده توسط : علی انصاری

نظرات دیگران [ نظر]

1175 سال پیش در - سوم رجب سال 254هجری قمری:
حضرت امام علی النّقی(ع) دهمین ستاره درخشان آسمان ولایت و امامت بدرجه رفیع شهادت نایل آمد.
--------------------------
نام : على
کنیه : ابوالحسن و ابوالحسن الثالث .
لقب : هادى ، ناصح ، متوکّل ، نقىّ، مرتضى ، عالم ، طاهر، طیّب ، أمین ، ابن الرّضا
پدر: امام محمّد، جواد الائمّة علیه السلام .   مادر: سمانه - از اهالى مغرب - ومعروف به سیّدة بوده است .
مدت امامت: 32 سال   مدت عمر: 40 سال
خلفاء هم عصرامامت آن حضرت:  واثق ، متوکّل ، منتصر، مستعین ، معتّز،معتمد و معتصم
تاریخ شهادت:سوم رجب سال254هجری قمری:
علت شهادت: به وسیله زهر مسموم و به شهادت رسید؛
قاتل: معتصم عباسی
مرقدشریف: سامرا
نقش انگشتر :اللّه رَبّى وَ هُوَ عِصْمَتى مِنْ خَلْقِه
------------------------
پنج حدیث گهربار منتخب ازامام هادی(ع)
------------------------
قالَ الا مامُ ابو الحسن ، علىّ الهادى صلوات اللّه و سلامه علیه
1- مَنْ اطاعَ اللّهَ یُطاعُ،
ترجمه :
فرمود: کسى که مطیع احکام و مقرّرات الهى باشد، دیگران مطیع او مى شوند.

2- مَنْ هانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ فَلا تَامَنْ شَرَّهُ
ترجمه:
فرمود: هرکس به خویشتن إ هانت کند و کنترل نفس نداشته باشد خود را از شرّ او در امان ندان

3- الدُّنْیا سُوقٌ رَبِحَ فیها قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ
ترجمه :
فرمود: دنیا همانند بازارى است که عدّه اى در آن براى آخرت سود مى برند و عدّه اى دیگر ضرر و خسارت متحمّل مى شوند.

4- النّاسُ فِى الدُّنْیا بِالاْ مْوالِ وَ فِى الاَّْخِرَةِ بِالاْ عْمالِ
ترجمه :
فرمود: مردم در دنیا به وسیله ثروت و تجمّلات شهرت مى یابند ولى در آخرت به وسیله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.

5-عَنْ یَعْقُوبِ بْنِ السِّکیتْ، قالَ: سَاءلْتُ أ بَاالْحَسَنِ الْهادى علیه السلام : ما بالُ الْقُرْآنِ لا یَزْدادُ عَلَى النَّشْرِ وَالدَّرْسِ إ لاّ غَضاضَة ؟
قال (ع) إ نَّ اللّهَ تَعالى لَمْ یَجْعَلْهُ لِزَمانٍ دُونَ زَمانٍ، وَلالِناسٍ دُونَ ناسٍ، فهو فى کُلِّ زَمانٍ جَدیدٌ وَ عِنْدَ کل قوم غَضُّ إ لى یَوْمِ الْقِیامَةِ
ترجمه :
یکى از اصحاب حضرت به نام ابن سِکیّت گوید: از امام هادى علیه السلام سؤ ال کردم : چرا قرآن با مرور زمان و زیاد خواندن و تکرار، کهنه و مندرس نمى شود؛ بلکه همیشه حالتى تازه و جدید در آن وجود دارد؟

امام علیه السلام فرمود: چون که خداوند متعال قرآن را براى زمان خاصّى و یا طایفه اى مخصوص قرار نداده است ؛ بلکه براى تمام دوران ها و تمامى اقشار مردم فرستاده است ، به همین جهت همیشه حالت جدید و تازه اى دارد و براى جوامع بشرى تا روز قیامت قابل عمل و اجراء مى باشد.

نوشته شده توسط : علی انصاری

نظرات دیگران [ نظر]

آیا سال بعد هم هستیم ؟

ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان شرافت زیادی دارند و در فضیلت آنها روایات بسیاری وارد شده است.
از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده که: ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهی در حرمت و فضیلت به آن نمی رسد و جنگیدن با کافران در این ماه حرام است . . .
رجب ماه خداست .... شعبان ماه من است . . . ماه رمضان ماه امت من است.

از حضرت صادق علیه السلام روایت است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمودند که:
ماه رجب ماه استغفار امت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است . . .
رجب را  أصب می گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته می شود
پس بسیار بگویید: استغفراللهَ وَ أسألُهُ التَّوبَه

ابن بابویه به سند معتبر از سالم روایت کرده است که گفت:
رفتم به خدمت حضرت صادق علیه السلام در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آیا در این ماه روزه گرفتی؟ گفتم نه والله ای فرزند رسول خدا.
فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آن را به غیر خدا کسی نمی داند ... به درستی که این ماهی است که خدا آن را بر ماه های دیگر فضیلت داده و حرمت آن را عظیم نموده و برای روزه داشتن آن، گرامی داشتن را بر خود واجب گردانیده است.
پس گفتم یابن رسول الله اگر در باقیمانده این ماه روزه بدارم آیه به بعضی از ثواب روزه داران آن نائل می گردم ؟
فرمود: ای سالم هرکه یک روز از آخر این ماه را روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدت سکرات موت و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر و هرکه دو روز از آخر این ماه را روزه بدارد بر صراط به آسانی بگذرد و هر که سه روز از آخر این ماه را روزه بدارد ایمن می گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدت ها و هول های آن روز و برات بیزاری از آتش جهنم به او عطا کنند.
و بدان که از برای روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده است و روایت شده است که اگر شخصی قادر به آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دریابد:
سُبحانَ الإِلَهِ الجَلیلِ سُبحانَ مَن لا یَنبَغِی التَّسبیحُ إِلا لَهُ سُبحانَ الأعَزِّ الأکرَمِ  سُبحانَ مَن لَبِسَ العِزِّ وَ هُوَ لَهُ أهلٌ .

نوشته شده توسط : علی انصاری

نظرات دیگران [ نظر]

مادر، ای لطیف ترین گل بوستان هستی،

 ای باغبان هستی من،

گاهِ روییدنم باران مهربانی بودی که به آرامی سیرابم کند

گاهِ پروریدنم آغوشی گرم که بالنده ام سازد.

گاهِ بیماری ام، طبیبی بودی که دردم را می شناسد و درمانم می کند.

گاهِ اندرزم، حکیمی آگاه که به نرمی زنهارم دهد.

 گاهِ تعلیمم، معلمی خستگی ناپذیر و سخت کوش که حرف به حرف دانایی را در گوشم زمزمه می کند.

گاهِ تردیدم، رهنمایی راه آشنا که راه از بیراهه نشانم دهد.

مادر تو شگفتی خلقتی، تو لبریز از عظمتی؛ تو را سپاس می گویم و می ستایمت.

نوشته شده توسط : علی انصاری

نظرات دیگران [ نظر]